monsterlijk schattig

Vrijdag 25 september, de dag waarop we van afval een racemonster moesten maken.

En niet zomaar eentje. Het racemonster moest aan een hoop eisen voldoen, zoals:

- ruimtelijk voertuig (3D)

- snelle vorm in één geheel

- losse beweegbare onderdelen ( die bijdragen aan

- monsterlijke uitstraling

- vijf assemblagetechnieken

- vermijd groen in verband met het greenscreen

En als je dat zo leest, klinkt dat alsof dat best goed te doen is. Dat dachten wij ook. Vergissing.

Maar toen gingen we aan de slag, met onze plastic flesjes, schuursponsje, paperclips, ijzerdraad en een flinke tijdsdruk die in onze nekken hijgde (het moest voor het einde van de les af zijn).

Maar puntje bij paaltje is het ons toch enigzins gelukt. Ik ben trots.

Voordat ik jullie nog meer verklap over ons eindresultaat, vertel ik eerst wat meer over de les.

We begonnen de les uiteraard met een leuke opening. Deze bestond uit een paar filmpjes en de uitleg van wat begrippen die in de opdracht voorkwamen. Bijvoorbeeld assembleren, wat 'samenvoegen tot één geheel' betekend. De filmpjes waren leuk en trokken je aandacht. Naar mijn mening is dit dus zeker een goede motiverende opening en echt iets waarmee je je les goed kunt beginnen. Dit was de receptieve fase van de les.

Nu kwam het moment, de productieve fase. Wij mochten ons racemonster bouwen. Maar waar moet je dan precies beginnen? We begonnen met een korte brainstorm. Het moest een vliegend voertuig worden besloten we, iets van een raket, maar een gewone simpele raket was niet bijzonder genoeg, dus besloten we dat het een raket werd met propellers. Het voertuig moest natuurlijk behalve snel ook nog monsterlijk zijn. Een mond met grote groene tanden leek ons wel aardig en en monsterlijk, dus die moesten er ook in komen.

Aan de slag dus. We sneden een plastic flesje aan de bovenkant open en maakten er een gat in (de mond) met een polystyreensnijder, die plastic snijdt door hitte. We vouwden er aluminiumfolie omheen, plakten de tanden (gemaakt van een schuursponsje) in de mond (zie foto hier boven) en maakten het tot een waar racemonster.

Na een hoop gehaast, geplak, gesnij, gevouw en geklieder was het tijd. Gelukkig was ons racemonster af.

Het racemonster was niet helemaal geworden wat we ervan hadden gehoopt. Om het echt een snel en monsterlijk uiterlijk te geven was nog best ingewikkeld. Ons racemonster lijkt nu eerder schattig dan gevaarlijk moet ik eerlijk bekennen. Toch hebben we nog wat stoere foto's gemaakt.

Eentje waarop je heel duidelijk ziet dat het ook best een monsterlijk ding is:

En eentje waarop je de supersnelle kant van ons racemonster ziet:

Maar goed, nu even eerlijk. Als ik echt ga reflecteren op ons racemonster en er kritisch naar kijk moet ik ook wel toegeven dat het ons niet helemaal is gelukt om aan de opdracht te voldoen. Het is namelijk niet bepaald monsterlijk of snel qua uitstraling, meer een beetje schattig. Een minpuntje dus. Ik heb het racemonster beoordeeld volgens de beoordelingsmatrix en dan kom ik toch nog uit op een mooie 6.