Het atmosferisch perspectief van de moderne selfie

De les van vandaag ging over beeldaspecten. Als je naar een beeld kijkt (foto, filmpje, standbeeld etc.) bevat het altijd beeldaspecten.

Beeldaspecten vormen de grammatica van de beeldentaal.

Er bestaan vijf verschillende beeldaspecten: kleur, vorm, omgeving, textuur/structuur en compositie.

De eerste opdracht die we vandaag kregen in de les had te maken met het herkennen van de verschillende beeldaspecten. Iedereen in de klas kreeg een afbeelding uit een film. Op de afbeelding waren verschillende beeldaspecten te herkennen. Ik kreeg een afbeelding uit de film 'Up'.

Aan ons was de taak om iemand te zoeken met het beeldaspect dat bij jou plaatje hoorde en dan te ruilen van beeldaspect, totdat iedereen het juiste beeldaspect bij de afbeelding gevonden had.

Bij deze foto hoort de tekst 'atmosferisch perspectief', wat slaat op de omgeving waar de kleine woudloper en de opa in staan. Het atmosferisch perspectief heeft te maken met waarnemingen in de buitenlucht ( waar deze twee mensen in de film zomaar heel toevallig in staan). Er wordt veel aandacht besteed aan de lucht en kleuren inde lucht.

De volgende opdracht die we kregen heeft alles te maken met de moderne periode in de kunst.

In deze periode werd alles geabstraheerd. Aan ons was de taak om een moderne selfie te maken. Dit hield in dat we een selfie moesten maken met een duidelijke emotie (bang, boos blij of verdrietig). Vervolgens moesten we met de hulp van fotoshop deze emotie nog groter maken en onszelf herkenbaar maken.

Ik heb twee verschillende selfies gemaakt. De eerste selfie met een hele blije emotie. Ik heb bij het bewerken van de emotie vergroot door de beeldaspecten kleur en vorm. Ik heb veel verschillende felle kleuren gebruikt en mijn blije ogen en mond vergroot en herhaald weergegeven. Dit is het resultaat:

De andere selfie heb ik met een droevige emotie gemaakt. Ik heb deze emotie vergroot door de beeldaspecten kleur en vorm. Ik heb sombere kleuren gebruikt en mijn ogen en mond "uit laten lopen". Dit is het resultaat:

Ik vind dat het bij de eerste selfie beter is gelukt om mijn hoofd onherkenbaar te maken. De tweede selfie laat echter wel heel duidelijk een droevige emotie zien.